Tijd om op te staan

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
Advent.  Wij verwachten hoog bezoek.  Wij bereiden het voor.  En wij doen dat stil.  Het is ook meestal koud.  Wij doen het daarom met licht.  Liefst met kaarsen op een krans.  Eén na één steken wij de vier kaarsen aan.  Zo gaan wij naar Kerstdag toe.

Dat is een belangrijke tijd, want wij missen licht.  Er zijn wel vele lichtpuntjes in onze tijd: alles flikkert, alles schittert.  Veel flarden van geluk.  Soms denk ik, dat wij leven als in een supermarkt.  Zoveel wordt ons aangeboden: kopen alsjeblieft!
En wij maar kopen... meer dan we nodig hebben, meer dan er op ons lijstje staat.  Zo zijn wij.  Zo geven wij elkaar een beetje geluk iedere dag.  Misschien leven wij zo ook van de enige onschuldige illusie naar de volgende?

Mijn vraag is: smaakt het allemaal zo goed?  En als het allemaal goed smaakt, is het dan gezond?  Of zoeken wij iets anders?

Zoals ik van goede mensen geregeld hoor: wij missen een hoofdvisie.  Wij missen iets wat alles samenhoudt, iets wat richting geeft aan alles wat we doen, iets wat alles draagt, iets wat dwars door alles waar is.  Wij missen "licht".  Wij zitten in de nacht.

Daarover spreekt Paulus vandaag: zoek niet altijd de zijwegen op, koop niet alles; verander eens van weg, zoek iets van een ander niveau !  En voor hem is het duidelijk: Christus is ons aanbod!  Van Paulus had je toch niets anders verwacht?

Het is alsof hij zeggen wil: er is "licht".  Je kiest niet voor een illusie, als je voor de Christus kiest.  Hij is therapie voor de mens.  Hij geneest al de mensen, die de duisternis niet langer verdragen omdat ze erin verloren lopen.

Alleen dit: het licht kan pas komen, als wij het zelf aansteken.  Elke zondag een kaarsje meer...