Wakker geschud

Mensen wakker schudden voor wat op ons afkomt, dat is ongetwijfeld de bedoeling van de schriftteksten van deze eerste zondag van de advent.

Hoe dikwijls gebeurt het niet dat mensen wakker schieten als het te laat is, als het drama zich al voltrokken heeft. Daarom blijft het nodig dat wij elkaar waarschuwen: word eens wakker en doe je ogen toch open en kijk wat er zich rondom jou aan het afspelen is. Zie je niet dat het oppervlakkig leven van ?ieder voor zich? mensen uit elkaar drijft. Zie je niet dat onze samenleving verziekt geraakt. Dat we op een onomkeerbare manier schade toebrengen aan de aarde. Doet het je niets al die brutaliteit van de TV-beelden, het geweld en het moordend verkeer, het terrorisme dat geen grenzen kent en het gevoel van onveiligheid en angst aanwakkert.

Wanneer wij zo onverantwoord leven, zijn we dan niet als die mensen in de tijd van Noach die huwen, eten en drinken en geen vermoeden hadden van het onheil dat op komst was tot dat de zondvloed kwam en allen wegrukte.

Ik kan er inkomen dat veel mensen zich niet goed voelen bij evangelieteksten die op een eerste zicht schrik aanjagen en paniek zaaien omtrent het aanbreken van het einde der tijden. Angst helpt ons niets vooruit. Het einde is nog niet in het zicht. Het geestesklimaat waarin wij nu leven is zo verschillend van dat van de eerste christenen die aanvankelijk overtuigd waren dat de wederkomst van Christus en het einde der tijden spoedig ging aanbreken. Wanneer dan blijkt dat de wederkomst uitblijft gingen ze meer en meer de nadruk leggen op het waakzaam zijn.

Wees waakzaam, dat is het knipperlicht dat telkens weer aanslaat in de adventstijd. Wees waakzaam! Niet enkel voor de komst van het Kerstekind en zijn tweede komst in heerlijkheid, maar voor het komen van de Heer in ons leven van elke dag.

De Heer kan nu elk ogenblik voor ons staan in de gestalte van een mens die een beroep op ons doet. Hij kan komen in de gedaante van een klein kind, in de gedaante van elke mens die roept om eerbied en respect voor zijn menszijn.

Als Christus zo bij u aanklopt, zult u dan zien dat hij het is?

Het beeld - 'Hij komt als een dief in de nacht' - dat in de evangelietekst voorkomt, kan ook begrepen worden als een ernstige waarschuwing het belang van het heden niet te onderschatten. Er zijn kansen die eens verkeken, nooit meer ingehaald worden.

De adventshouding is er dus een van aandacht hebben voor wat op ons afkomt, wat op ons toekomt. Er komt ontzettend veel op ons af, elke dag opnieuw. De vraag is dan: wat is belangrijk en wat niet? Wat is heilzaam voor de mens en de samenleving? Er zijn dingen die je alleen maar verlammen, die je uit je evenwicht brengen. Maar er zijn ook zaken die je vooruit helpen en waarmee je ook anderen kunt helpen. Toevallige ontmoetingen die zin en diepte geven aan het leven en waarbij je ervaart hier krijgt een stukje van Gods rijk van vrede, gerechtigheid en liefde gestalte.

Diep in de mens leeft zo'n verlangen naar een leven in volheid en de advent is een passende tijd om dit vonkje te doen ontvlammen.

Daarom is het goed dat de hele advent door de vele visioenen van de profeet Jesaja worden gelezen. Jesaja schouwt en droomt van een stad waar God onder de mensen zal komen en waar de mensen leven in vrede en gerechtigheid.

Waar zwaarden omgesmeed worden tot ploegijzers en speren tot sikkels. Geen volk zal dan nog het zwaard trekken tegen een ander, en niemand zal nog leren oorlog voeren. "Huis van Jakob, kom, laat ons wandelen in het licht van de Heer."

Is het hele evangelieverhaal iets anders dan één groot getuigenis over een persoon die geleefd heeft vanuit dit visioen en zodoende op een unieke wijze ons het gelaat van God heeft doen kennen? God onder de mensen heeft doen wonen?

Adventsmens ben jij als je leeft vanuit dit visioen en in het leven van elke dag alert blijft om die nieuwe levenshouding in te oefenen.