3e zondag van de advent (2007)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 131 niet laden

Er branden op onze adventskrans drie kaarsen.
Drie kaarsen die licht brengen in de duisternis van verwachten. Drie kaarsen die de weg wijzen naar de komende die het Licht van de wereld wordt genoemd.
Op zich is dat heel mooi.
Kaarsen die de grauwe  werkelijkheid naar romantiek en iets van heimwee weten te keren. De vele kerstboomlichtjes en gevelversieringen overal willen kleur in onze harten toveren. Bijna is het kerstmis. We zullen feest vieren waarschijnlijk. We zullen doen alsof we de diepe zin van het leven hebben gevonden. We zullen de geboorte van Heer gedenken met liederen en wierook, met een mooie en rijke liturgie.
Ik wil echt geen domper zetten op heel het gebeuren, maar vraag mij niettemin af: is dat het dan…
Is een boom met lichtjes, een stalletje en een kribbe, een lied dat klinkt, een lijf dat zich verzadigd weet, de kern van de zaak?
Hoe zal het zijn met ons hart?
Worden wij, in ons diepste binnenste, echt kerstmensen?
En zijn wij dan van de weeromstuit, in deze weken van advent, echt adventsmensen?
Wat gebeurt er in deze weken met ons?
Wat laten wij aan ons gebeuren?
Wie of wat verwachten wij echt?
Ik verkeer met mijn vragen in goed gezelschap, want blijkbaar zit ook Johannes de Doper ermee. Hij stuurt zijn leerlingen op Jezus af met de vraag of Hij het dan is die komen zou, of hebben wij misschien een ander te verwachten?
Het is een passende vraag om mee naar Kerstmis toe te gaan… Op kerstmis zal gezegd worden: Heden is U een redder geboren…
We zullen kijken naar het kind in de kribbe, vertederd allicht. Maar is dat kind dan de redder van de wereld? Zijn wij echt gered door iemand die wat blinden, lammen, melaatsen en doven geneest, en die af en toe een dode opwekt? En die blijde boodschap, aan armen verkondigd, is het finaal dat? Is het maar dat?
Was de Romeinse keizer Augustus, ondanks alle wreedheid een groot staatsman, niet veel beter geplaatst om de gang van zaken in de wereld ten goede te keren? Ook voor de armen? Zou een staatsman of een economist, of een groep van geleerden of technici niet meer hebben kunnen doen om het lot van de mensen, van de mensheid te verbeteren, dan een kind in een kribbe, in een verloren uithoek van deze wereld?
Het klinkt niet erg vroom, ik weet het ook wel, maar kunnen we om de vraag heen? Of bedriegt de vraag het antwoord?
Een mens heeft meer nodig dan degelijke leiders, hoe belangrijk ze ook zijn.
Een mens heeft meer nodig dan een goede gezondheid, hoe kostbaar ze ook is.
Een mens heeft meer nodig dan een perfect uitgekiende sociale zekerheid…
Een mens heeft nood aan warmte, aan troost, aan licht, aan nabijheid, aan goedheid.
En dat is het wat Jezus ons is komen tonen, dat is het wat Hij geeft, door de eeuwen door.
Jezus brengt wat het hart ten diepste raakt en vervult: genezing, waardering, aanmoediging, vreugde…
Daar gaat het over: over de zachte krachten van Gods liefde voor elk van ons.
En over de opdracht die er voor elk van ons in gelegen is.
In deze advent mogen wij ons hart laten raken door Gods liefde. In deze advent mogen wij de liefde die Hij in ons hart legt, delen met al wie daar nood aan heeft.
Christenen herkent men niet aan de grootte van de kerststal die thuis of buiten wordt opgesteld, christenen herkent men aan het Godswerk dat ze volbrengen:
Kiezen voor geduld en nieuwe kansen veeleer dan voor veroordeling;
Kiezen voor hoop doorheen de donkerste dagen waar wij of anderen doorheen moeten;
Kiezen voor moed in de moeilijkheden van het leven;
Kiezen voor vreugde als de dagen pijnlijk voorbijgaan.
Kiezen voor solidariteit en mededeelzaamheid met wie in het leven minder werd bedeeld, om wat voor reden dan ook.
Kiezen voor het licht van het kerstekind.

Goede mensen,
Vandaag is er een bijzondere omhaling voor Welzijnszorg.
Er wordt vaak beroep gedaan op uw mildheid.
Vandaag meer dan terecht, omwille van het licht van deze dagen, omwille van het kind in de kribbe…
Zijt Gij het Heer, die komen zal, of hebben wij een ander te verwachten?
Wie we verwachten is één zaak…
Hoe we verwachten hoort er echt bij!


Dank aan Eric Vandenberghe, Van U is het Woord en aan Frans Mistiaen sj.