Herder - Koning (2008)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden
Heel wat middeleeuwse kathedralen hebben boven de hoofdingang een afbeelding van de triomferende Christus, de Rechter van het zogeheten Laatste Oordeel. Bij de kathedraal van Autun in Bourgondië heeft men in de tijd van de Verlichting, in de achttiende eeuw, dit tafereel weg gepleisterd. Dit machtige beeldhouwwerk paste niet meer in een tijd waarin mensen zich niet meer onder de kritiek wilden stellen van het geloof. Alleen het redenerend verstand mocht norm en maatstaf zijn van ons doen en laten. Gelukkig is het meesterwerk van beeldhouwer Gislebertus nu weer in volle glorie te zien, al heeft de tand des tijds het hier en daar wat beschadigd.
Bij het feest van Christus koning komt deze afbeelding bij mij naar boven. We leven met de gedachte dat uiteindelijk alle kwaad zal worden uitgebannen en overwonnen. 'Christus koning' betekent dan: er zijn andere maatstaven waarnaar wij uiteindelijk worden geoordeeld dan die van koning hebzucht, koning 'ik ben de baas' of van welke machtswellusteling of geld graaier dan ook. De koning die ons zal beoordelen, steunt niet op geweld.

Dan kom ik op het beeld van Christus koning dat in de lezingen van vandaag naar voren komt.
De profeet Ezechiël heeft het over een herder die opkomt voor zwakke en zieke schapen, die extra aandacht schenkt aan weerloze en misdeelde dieren. Hij zal een einde maken aan vechtpartijen en uitbuiting. En herders die uit zijn op eigen gewin en gemak, worden opzij geschoven wanneer de Messias-Koning, de Messias-Herder komt. Hij is eigenlijk geen zachtzinnige herder. Want hij kan hard optreden tegen al wie zich groot of machtig wanen. Dan pas kan er een paradijselijke toestand van
vrede aanbreken. Zo wil de profeet Ezechiël allen die zich afgetobd, miskend en onrechtvaardig behandeld voelen, moed inspreken.
Het beeld van de herder-koning vinden we ook in het oordeelsvisioen van de evangelist Matteüs. Wat een ménselijke rechter zal dan de wereld recht doen! Hij vereenzelvigt zich met armen, naakten, mensen die honger en dorst lijden, zieken en vreemdelingen. 'Wat je aan de minsten van de Mijnen hebt gedaan, heb je Mij gedaan'.

Is het feest van Christus koning dan eigenlijk alleen iets van de eindtijd, van iets toekomstigs? De laatste zondag van het liturgisch jaar is ook al een verwijzing naar een einde ver weg. Het zou jammer zijn, als wij all-een met die gedachte naar huis zouden gaan. Want Ezechiël en Matteüs beklemtonen: de toekomst is al begonnen. En het gaat erom, hoe wij hier en nu gestalte geven aan Gods koningschap of aan wal Christus koning ons wil zeggen. Door het feest van Christus koning worden onze waardeschalen van groot en machtig en rijk en voornaam op hun kop gezet. Onze kerk is pas een waarachtig getuigenis als ze een dienende kerk is, niet te vergeten met name als ze een toevluchtsoord is voor vluchtelingen en van allen die eigenlijk niet of nauwelijks meetellen, een open kerk die uitnodigend is en die recht doet aan iedereen zonder uitzondering. Het feest van Christus koning is ten diepste een Feest van Jezus-Dienaar. Zijn koninkrijk begint en groeit daar waar wij omzien naar, en goed doen aan de 'minsten der mijnen' . Hij zal ons als de zijnen herkennen waar wij geen glorie of grootheid najagen, maar waar wij ons vereenzelvigen met mensen die, hoe dan ook, ons nodig hebben. Dan doen wij zoals Hij, vanuit zijn Kracht. Dan herderen wij, in de diepste zin van dat woord.