Op proefmissie

 

Vele bedrijven besteden vanuit hun zorg om slagvaardig te zijn grote aandacht aan strategische plannen. Ze bestuderen de omgeving en de wereld waarin ze optreden. Zij zoeken naar hun eigen zwakke en sterke kanten. Zij gaan na wat de concurrentie doet. Zij stellen een opdrachtverklaring op, zij formuleren ‘the mission’ van het bedrijf. Ze gaan dan na hoe deze stap voor stap te verwezenlijken.

Strategie

Jezus was noch manager noch strateeg. In zijn evangelie zijn strategische plannen zoek. Een opdrachtvergadering is toch te vinden in de Bergrede en in de zendingsrede (Mc. 6,7-13). Een Engelse predikant vindt er vier grote beginselen voor het handelen: (the principle of synergy, the, principle of support, the principle of selection, the principle of subject). Werk samen als een duo, niet op je eentje. Aanvaard ondersteuning van anderen. Weet te kiezen tot wie zich te richten en concentreer je op de hoofdzaak.

Een eenvoudige opdracht

De opdracht van Jezus klinkt eenvoudig: bekering preken, vrede brengen, mensen genezen, het kwaad indijken. Doorheen dit alles zou het Rijk Gods nabij komen. De wijze waarop de leerlingen die zending vervullen, lijkt eveneens eenvoudig: optrekken zonder ballast, in kleine groep en zoekend naar direct contact.

Onthaal

Het goed onthaal is niet verzekerd. Naast onthaal is er kans afgewezen te worden. We hebben misschien enige sympathie voor mensen die van huis tot huis trekken met de bijbel of ‘hun’ bijbel in de hand. We staan even stil wanneer een groepje jongeren op een markt of een plein een lied over Jezus zingen of een woord van hem aanhalen. Wij bewonderen hun durf, maar zijn er niet door geraakt. Anderen moeten ons met rust laten. Aan een deur hing deze tekst:

Wij zijn reeds voor alles verzekerd.

Wij wensen niet door een sekte bekeerd te worden.

Wij hebben al een stofzuiger.

Wij houden het bij onze krant.

Wij zijn niet zinnens van magazine te veranderen.

A.u.b., laat ons met rust.

Onze weerstand zit dieper. In een Tv-uitzending werden missionarissen geïnterviewd. Kijkers mochten vragen stellen. Een dame liet vanuit de knusse zetel in haar huiskamer opmerken dat zij het ongepast vond dat mensen van hier in andere delen van de wereld missioneren, zowel in het koude Noorden als in het warme Zuiden. Laat elke mens met zijn religie en levensbeschouwing.

Leidt deze houding ons niet tot een vlakke, neutrale maatschappij waarin het ene waar is en het tegenovergestelde evenzeer? “Ik ben er niet voor; ik ben er niet tegen. Integendeel.”

Standpunten en overtuigingen mogen geuit worden. Dit is de waarde van de moderne vrijheid van meningsuiting. “Ik ben weliswaar van een andere mening, maar ik wil mijn leven geven opdat u uw mening vrij zoudt kunnen uiten” (Voltaire).

De moeite waard

Jezus had geen angst om te spreken en te verkondigen wat hem dierbaar was. Hij heeft het leven van zijn eerste volgelingen kunnen vullen. Hij heeft hen vroeg nog tijdens zijn leven op zending gestuurd. Vooral na zijn verrijzenis heeft zich een grote dynamiek ontwikkeld. Een missionaire beweging heeft de boodschap van Jezus naar Europa gebracht en vooral in de negentiende eeuw heeft Europa langs zijn missionarissen geëvangeliseerd. De toen ontstane missiecongregaties zijn in Europa oud geworden, maar hebben in Azië, in Afrika jonge krachten. Een van de jongste kerken is in Mongolië, waar de evangelisatie veertig jaar geleden kon (her)- starten. In 1995 vertrok de Vlaamse Zuster Lieve Stragier, ICM met drie jonge Filipijnse medezusters naar die jonge missie in Mongolië. Ze zei toen: “Een nieuwe confrontatie met een vreemde cultuur, andere mensen en gewoonten. Een andere taal leren. We willen Jezus’ liefde een concreet gezicht geven in een land waar tot voor kort nog nooit over Jezus gesproken werd. Om hen te bekeren? Dat laten we aan God zelf over. We gaan samen op weg, vragend of zoekend in de hoop dat we naar elkaar en naar God toe mogen groeien, welke weg dat ook mag zijn. We opteren voor een ‘low-key operation’, wie geïnteresseerd is, is welkom. We doen niet aan agressieve ledenwerving. We trachten de droom van deze mensen te verstaan en met hen mee te dromen. We trachten hen te helpen in hun problemen. Als een kleine christelijke kern proberen we ons leven elke dag opnieuw af te stemmen op Gods Geest, zoekend om zijn wegen te gaan. Het is een boeiende tocht.”

Met eenvoudige middelen

De proefmissie van de eerste leerlingen gebeurde met heel eenvoudige middelen. Zij mochten weinig meenemen, blijkbaar alleen maar datgene wat het stappen vergemakkelijkt, namelijk een stok en sandalen.

De kerkopbouw in het Westen heeft veel middelen gebruikt. Ze bezat en bezit zoveel structuren, scholen, gildehuizen, ziekenhuizen, grote kerkgebouwen. We zijn in ons land aan een heroriëntering toe en een herverkaveling. Een parochiesecretariaat heeft een fotokopieerapparaat nodig, een fax en een internetverbinding. Zo kan deze homilie verspreid worden.

Het Westers kerkmodel is overgebracht naar andere landen. Het gewicht ervan weegt zwaar door op jongere kerken. Heeft Jezus dit alles voorzien? Hij waarschuwt voor ballast die we meedragen. Hij bevraagt ons door gemeenschappen en families die kiezen voor eenvoud.

Paus Benedictus heeft bij het bezoek in 2011 aan zijn geboorteland op de gevoelige tenen van een rijke kerk getrapt door een vraag te stellen over Entweltlichung. Wat minder werelds zijn.

In 2013 kon een gezin uit Brugge in Peru (Regio Cusco, Andes) kennismaken met de missionaire beweging Missionarissen Dienaars van de Armen van de Derde Wereld. Ze zagen er de schoonheid van het land, de overweldigende natuur. Maar ook de enorme armoede. Een maand lang leefden ze mee en deelden ze het reilen en zeilen bij de missionaire gezinnen. Een mooie en diepgaande ervaring in de scholen, het weeshuis, de missieposten hoog in de Andes. Ze gingen mee op huisbezoek bij arme gezinnen.

Direct contact

Jezus wenst dat zijn leerlingen tijdens hun zending kiezen voor persoonlijk contact, voor een ontmoeting met de medemens in diens eigen huis. Ze hopen op gastvrijheid en een open klimaat. Jezus wil niet dat ze opdringen met macht en sterke middelen. “De grootheid van een beroep bestaat er wellicht in om allereerst mensen met elkaar te verenigen. Er is slechts één echte weelde, namelijk deze van de menselijke relaties. Als wij alleen maar werken om de materiële goederen, dan bouwen we zelf onze eigen gevangenis. Wij sluiten ons af als eenzaten met ons geld van stof en as, dat niets aanbiedt dat echt de moeite waard is” (Antoine de St.-Exupéry).

Geslaagde ontmoetingen tussen mensen kunnen de bedding zijn voor een ontmoeting met Jezus zelf.

En wat met het stof

Wie stapt, vangt stof op. Wie loopt over zanderige wegen, krijgt vuile voeten. Bij het pastoraal werk kan stof aan onze voeten plakken, het stof van mislukkingen, de droefheid om medewerkers die afhaken, de pijn van tegenkanting. Sleep dat alles niet mee, zegt Jezus, maar schud zulk stof af van je voeten.