Leven en dood (2006)

Ik vind het verhaal van Lazarus een heel inspirerend verhaal met heel wat interessante elementen.
Als Jezus verneemt dat Lazarus ziek is gaat Hij niet meteen naar hem toe. Jezus komt dus niet meteen tussen maar laat Lazarus een paar dagen dood zijn. Hij laat gebeuren wat er moet gebeuren: Lazarus is ziek en gaat ervan dood en hij gaat door dit proces om Gods glorie, opdat de zoon Gods er door moge  verheerlijkt worden. Via zijn ziekte en dood vergroot het bewustzijn van Lazarus en zijn omgeving van datgene wat hemzelf, zijn miserie en zijn beperktheid overstijgt. Maar eigenlijk is hij volgens Jezus niet echt dood: hij slaapt en moet gewekt worden. De tegenslagen in ons leven maken ons niet echt dood: we zijn alleen maar ingeslapen; we moeten ons even terugtrekken in ons graf, onze wonden likken, door een rouwproces gaan, ons slachtoffer voelen en daarvoor moeten we de tijd nemen. En vaak is onze gekwetstheid zo diep dat we uit onszelf niet meer kunnen ontwaken, zoals Lazarus.  Zijn dood is reeds zover gevorderd dat hij al riekt: ze begint storend te werken voor zijn omgeving. Is het vaak niet zo dat, als we ons te lang focussen op ons eigen ongeluk dat we heel onaangenaam worden voor onze omgeving?
Ook Jezus weent om de dood van Zijn vriend. Hij leeft mee met het ongeluk dat hem is overkomen en met alle liefde die Hij voor Lazarus voelt roept Hij hem tot leven: “Lazarus, kom naar buiten!” zegt hij. Misschien zou Hij ook kunnen gezegd hebben: “’t is nu al goed geweest Lazarus, je hebt nu al lang genoeg geslapen”  en vervolgens zegt Jezus: “Maakt hem los en laat hem gaan”: Lazarus wordt bevrijd van wat hem verhindert te bewegen en hij kan nu terug tot het leven gaan.
Eigenlijk hadden we hier te doen met een hopeloos geval: er was een hogere, een Goddelijke dimensie nodig om dit sterven van Lazarus te overstijgen.
In Christelijk perspectief heeft de dood nooit het laatste woord. En we zien dat Jezus de mensen steeds uitnodigt te leven : “Laat de doden de doden begraven” zegt Hij. Hij is de kracht die mensen tot leven wekt: Hij doet de lammen lopen, de blinden zien, Hij vergeeft zonden, Hij zorgt voor eten en drinken. Het gaat telkens om situaties waar mensen niet uit eigen kracht hun beperkingen kunnen overstijgen. Jezus maakt ons bewust  van “iets dat verder reikt”, van “meer” dat extra betekenis en waarde geeft aan het punt waarop we ons nu bevinden. Dat spirituele “meer” kan dan een verder reikende sociale realiteit zijn of een zinvol sociaal verband. Misschien is het een besef van een hoger niveau van waarheid en schoonheid. Hoe we dit religieuze perspectief ook persoonlijk ervaren, er zonder is onze visie verduisterd, is ons leven banaal en zijn onze doelen beperkt.