Een wolk omtrok hen aan hun ogen (Hnd. 1,9))

 

Wat staat jullie naar de hemel te kijken?”
vragen ons twee mannen in wit gewaad.

Goede gezanten in het wit, wees gerust,
dat doen we sinds lang niet meer.

Er hangen te veel satellieten in de lucht.

Een brok van een ruimtevaartuig
zou eens naar beneden kunnen ploffen.

De lichten van onze aarde en uitwaseming
allerhande verbergen de sterren.

De verwondering om hemellichamen
is reeds lang voorbij.

Wij hebben het hier zo druk.

En wachten zint ons niet.

Daarbij hebben wij weinig trek in Jeruzalem,
een stad zonder vrede.

Daar moeien wij ons niet mee.

Hij zei dat Hij zou wederkomen,
maar na 2000 jaar is Hij nog altijd niet gekomen.

Ondertussen zijn we vergeten
wie Hij ooit is geweest
en wij verdringen zijn herinnering op dit feest.

Maar vanwaar is die hunker in ons hart?

Waarom ben ik blij om een uitnodiging
en om iemand die mij bij name noemt?

Waarom ben ik dankbaar
wanneer wij samen mogen bouwen?

Is er dan toch meer dan wat wij zien?

Brengt wachten toch zijn vruchten voort?

Is er dan toch een kracht van hierboven en
is Hij nog steeds met ons begaan?

Heer Jezus, dank om wie Gij nu zijt
in een hemel die de aarde niet vergeet.

Dank omdat Gij ons stuwt
naar de dag van morgen
in het vertrouwen dat Gij ons niet verlaat.

Verkondig het evangelie (Mc. 16,15)

Hemelvaart is bij de synoptici verbonden aan de opdracht van Jezus om het evangelie te verkondigen aan gans de schepping. Mensen hebben deze opdracht gehoord en zijn er op ingegaan, zodat er vandaag op vele plaatsen in de wereld christenen leven.

Missionering

Vanuit Jeruzalem zijn volgelingen van Jezus op tocht gegaan, mannen en vrouwen. Alleen, met twee, te voet, op een rijdier? Welk was hun boodschap? Hoe werden ze onthaald? In de derde eeuw was de kerstening aan gang in landen als Armenië en Georgië. Het christendom werd er zelfs heel vlug staatsgodsdienst. De christenen in Georgië eren onder de pioniers de heilige  Nina. Zij zou  tijdens de christenvervolging van Diocletianus (284-305) vanuit Cappadocië naar Iberia, dit is een deel van Georgië, zijn gevlucht. “Zij verzorgde er zieken en deed wat Jezus destijds in Palestina had gedaan. Zo veroverde ze de harten van de mensen. Als ze over Jezus vertelde, hield ze daarbij een kruis vast dat ze gemaakt had uit twee gekruiste wijntakken. Toen de koning ervan hoorde, bekeerde hij zich tot Christus; dat was in 322. Zo kwam het hele land tot geloof.” (Wikipedia). Het is met woorden en daden dat het evangelie tot leven komt.

Waar mensen lijden

“Verkondig het evangelie.” Paus Franciscus heeft al herhaaldelijk aangetoond dat hij dit van elke christen verwacht. Wij zullen daarvoor veilige plaatsen verlaten. Bij zijn reizen onderstreept hij hoe hij aanwezig wil zijn op plaatsen waar mensen lijden. Vanuit Latijns Amerika bracht hij de zorg mee  om de armen en tevens zijn geloof in de kracht, die zij bezitten. Hij kent vandaar uit de preferentiële keuze van de kerk voor de armen.  Hij is geen economist.  Maar vanuit zijn toegenomen nabijheid in zijn pastoraal werk in Argentinië  heeft hij de problemen in armenwijken aangevoeld. Als voorzitter van Celam heeft hij de groei meegemaakt van het document van Aparecida, waarin de deelnemers verklaarden: “We leven in het meest ongelijke deel van de wereld. De onrechtvaardige verdeling van goederen blijft maar doorgaan, waarmee een situatie wordt geschapen van sociale zonde die ten hemel schreiend is en die de mogelijkheden tot een voller leven voor zo velen onzer broeders beperkt. Alleen binnen de concrete omstandigheden van het dagelijks leven kan men delen in het geloof en de vreugde voor de levende aanwezigheid van Christus.”

Veranderingen

Hemelvaart is een dag waarop de katholieke kerk wijst op de sociale leer van de kerk. Leo XIII nodigde op Hemelvaartsdag 1891 de christenen uit meer naar de aarde te kijken en open te staan voor de nieuwe tijden. Zij zouden rechtvaardige oplossingen moeten aanbrengen voor mensen die door de industrialisatie van toen onderdrukt en uitgesloten werden.

Rerum novarum, de nieuwe dingen van toen zijn ondertussen al meerdere keren gewijzigd. Zij werden doorheen geschud door twee wereldoorlogen. De mei revolte, de Derde Industriële Revolutie, het doorknippen van het IJzeren Gordijn. Dit alles hertekende het landschap. Daarop volgde de opkomst van nieuwe economische sterke groeilanden en de nasleep van een zware bankencrisis.

De nieuwe tijd is er één van globalisering onder het gewicht van de wereldeconomie en de macht van de moderne media en van steeds snellere informatietechnieken. Deze tijd is tevens getekend door de verscherpte dualisering tussen arm en rijk en tussen hen die de kennis beheersen en zij die ervan verstoken zijn. Voeg daarbij de zorgen om het klimaat en de gevolgen van het handelen van de mens op zijn milieu. Veranderingen gaan snel. Op Hemelvaartsdag 1985 kwam paus Johannes Paulus II op bezoek naar ons land. Maar hoe zeer is de toestand van kerk en wereld in deze dertig jaar veranderd!

Arbeid, zegen en vloek

Bij de tentoonstelling Van Gogh in de Borinage kreeg de bezoeker een uittreksel te lezen uit de brief van Vincent aan zijn broer Theo. Hij wou in de Borinage de straatarme mijnstreek in het zuiden van België werken als evangelist. Hij schreef in 1878: ‘De ervaring heeft geleerd dat degenen die in de duisternis, in het hart van de aarde werken als de mijnwerkers in de zwarte kolenmijnen onder anderen, door het woord van het Evangelie zeer getroffen worden en het ook gelooven. Nu is er in ’t zuiden van België, in Henegouwen zoo in de buurt van Mons, tot de Fransche grenzen, ja ook nog verre daarover, eene streek genaamd Le Borinage. Gaarne zou ik wenschen derwaarts te gaan als Evangelist.’

Vincent is in de mijn kunnen afdalen. De bezoeker krijgt historische beelden van het leven en werken aldaar. Hebben mensen van toen gerealiseerd hoe medemensen moesten werken en zwoegen voor het welzijn van anderen. In Le Grand Hornu, die goed bewaarde mijnsite, zijn eveneens filmbeelden te zien over het werk en de strijd van de mijnwerkers in de koolmijnen. Niet alleen in de mijnbouw maar in de andere sectoren van de industrie werken mensen in zware omstandigheden. Rampen als in naaiateliers in Bangladesch hebben er even op gewezen. De campagnes Schone Kleren blijven er de aandacht op vestigen. Er zijn zoveel zware beroepen, bv. vrachtchauffeurs die dagenlang onderweg zijn met zware camions. Ze moeten uren wachten bij grensovergangen en rijden over uiterst slechte wegen in de Kaukasus en elders.

Ongelijkheid

Het feest van de arbeid, dat overal ter wereld op 1 mei, wordt gevierd wijst op de betekenis van de arbeid, op de sociale strijd van vroeger en nu. Zoveel dingen steken de ogen uit, niet in het minst de grote ongelijkheid in verloning.

Soufian Akir, een jonge man, vakkenvuller bij Albert Heijn, mocht voor één dag aandeelhouder zijn en deelnemen aan de aandeelhoudersvergadering van moederconcern Ahold. Hij vroeg er om een volwaardig loon voor jongeren en zei tot mijnheer Dick Boer: “Voor uw jaarloon moet ik 299 jaar werken.” Het verschil tussen het minimum jeugdloon (5,96 euro per uur) en de 1.600 € van Ahold-ceo Boer is wel groot.

De financiële constructies van grote bedrijven om zo weinig mogelijke belastingen te betalen ergeren, temeer dat de besparingsdruk op anderen toeneemt.  Zo leeft op meerdere plaatsen een verzuurd klimaat. De burger voelt zich overgeleverd aan de macht van syndicaten bij stakingen van openbare diensten Een humorist maakt er zich van af met de bemerking: « Les syndicalistes ont tellement l’habitude de ne rien faire que lorsqu’ils font grève ils appellent ça une journée d’action. »


De burger merkt al jaren op dat er nauwelijks een regering maatregelen durft nemen tot verbeteringen op lange termijn. We hebben zo weinig geleerd van de Bijbelse les over de zeven vette en zeven magere jaren. Het gewicht van verworven rechten is groot en de zorg om hen die geen rechten hebben klein.

De Griekse reders hebben de grootste handelsvloot ter wereld in handen: samen ruim 4100 schepen, goed voor 16 procent van de wereldhandelsvloot.   Toch vloeit van die rederij-miljarden haast geen cent naar de Staat. De reders genieten sinds jaar en dag, via een netwerk van fiscale maatregelen. De fiscus kijkt hun rekeningen niet in.

Klachten over het ondoorzichtige en het al te ingewikkelde van onze samenleving zijn er bij de vleet. Zij zijn meestal gegrond. Wij wensen meer eenvoud om niet verloren te lopen in de veelheid van voorschriften en reglementeringen. Wetten hebben hun nut wanneer zij de zwakkeren beschermen tegenover de macht van de sterkeren.

.

De korf met de vele vormen van ongelijkheid en onvrede is vlug gevuld en je moet er nieuwe bijhalen. En dan zijn we nogal begaan met wat ons direct betreft en staan wij ver af van noden van mensen in wereldsteden als Manila en in Zuid Amerikaanse staten en ver van de levensomstandigheden van de plattelandsbevolking in Afrika en in China.

Met gekwetste handen in de hemel

Hemelvaart is een wonder afscheid. Jezus gaat heen om inniger en krachtiger bij ons te zijn. Wanneer hij vertrekt, verzekert hij ons dat hij steeds bij ons zal blijven. De Hemelvaart van Jezus is zijn definitieve thuiskomst. De verrezen Heer met zijn gekwetste handen, voeten en zijde is voorgoed binnen in de wereld van God. Maar hij blijft bij ons, vooral doorheen al zijn gekwetste broers en zussen. Wanneer onze eigen Hemelvaart eens zal geschieden, zal Jezus ons bevragen of wij hem hebben ontmoet wanneer hij ziek, hongerig en gevangen was. Solidariteit van anderen vragen is gemakkelijker dan zelf solidair te zijn. Solidariteit is niet uitgestorven.  

Frère Roger Schutz, wiens honderdste geboortedag op 12 mei 2015 wordt herdacht, heeft vanuit Taizé  de boodschap meegegeven van strijd en inkeer: lutte et contemplation. In dit herdenkingsjaar insisteert de gemeenschap van Taizé bij hun bezoekers, vooral bij jongeren om solidariteit te beleven en te bevorderen. Zo hebben gedurende de eerste helft van 2015 jongeren enkele weken in kleine groepen in een wijk of dorp geleefd. Ze waren er getuige van het Evangelie en deelden er de vreugde en moeilijkheden van hen die daar wonen. Hun leven volgde het ritme van drie gemeenschappelijke gebeden per dag. Ze hadden pastorale en sociale activiteiten met lokale christelijke gemeenschappen, bezochten mensen die eenzaam zijn of het moeilijk hebben. Ze hielpen bij openbare gebiedsvieringen en jongerenbijeenkomsten leiden. Elke week brengen Kerk en Leven en Tertio getuigenissen van solidariteit tussen mensen. Bij elk mooi getuigenis kunnen we de boodschap beamen van Zjef Vanuytsel met zijn lied uit 1970 “We kunnen niet zonder de anderen.”

 

“Maar dan zie je misschien toevallig een paar fijne dingen.

Twee mensen die elkaar zomaar een pleziertje doen

of twee andere die gewoon proberen elkaar te beminnen.

En dan krijg je weer zin verder te doen.

En dan krijg je de lust om terug uit je hokje te kruipen,

omdat je alleen geen haat maar ook geen vriendschap verkrijgt

Een dan zweer je voortaan voor iedereen je wil te gaan buigen

om de mensen te geven wat je van hen niet krijgt.

Maar denk niet ik ga mijn eigen gang, denk nooit ik ga het veranderen want alleen ben je te klein en te bang. Je kunt niet zonder de anderen.”

Op 23 mei 2015 wordt bisschop Oscar Romero in San Salvador zalig verklaard. Hij werd op 24 maart 1980 vermoord voor het altaar. Hij was bisschop in een land dat de naam draagt van onze verlosser. Een martelaar is iemand die omkomt omwille van zijn geloof. Hij kwam met bebloede handen bij zijn verlosser omwille van zijn geloof in een rechtvaardige wereld en zijn nabijheid bij de armen. “Als christen moet ik jullie zeggen, ik geloof niet in de dood zonder verrijzenis. Als ik word vermoord, zal ik herrijzen in het volk van San Salvador.” Een bisschop sterft, maar Gods kerk, die het volk is, zal nooit ten onder gaan. Hemelvaart, de Heer gaat heen en blijft toch dicht bij ons.