Witte Donderdag (2006)

Beste Dorpsgenoten,

De eerste lezing. Het eerste deel kan een stuk zijn uit een oud Joods kookboek. En dan volgt het onsterfelijke verhaal van de bevrijding uit Egypte. Te vergelijken met de dodenherdenking op de Dam, op 4 mei, daags voor de Bevrijdingsdag. En het evangelieverhaal over de voetenwassing geeft aan de viering van witte donderdag iets intiems, iets dat ontroert, zoals het kan ontroeren te zien hoe een moeder haar kind wast of een verpleegkundige een zieke of hulpbehoevende.

En tegelijk past het verhaal niet meer in onze tijd. Om iemand de voeten te wassen , verwijs je naar de douche of de badkamer.

We horen het verhaal weer vanavond en blijft het daarbij tot het volgend jaar "Als God belieft?"

"Ik heb u een voorbeeld gegeven opdat gij zoudt doen zoals ik u gedaan heb."

Maar dat zullen we zeker zo niet meer doen.

Mogen we niet aannemen dat Jezus met de voetenwassing wilde laten zien wat hij uiteindelijk bedoelde: Heb zorg en aandacht, zelfs voor de meest bescheiden behoeften van je medemens.

Als we dan toch een woord van Jezus willen horen waar we wel wat mee kunnen, dan hebben we de Gouden Regel: "Wat gij wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander."

Het verhaal van de voetwassing verwijst naar de poster met de twee handen die de aardbol vasthouden, met zorg en barmhartigheid. Eeuwen oude verhalen vertaald in een nieuw beeld.

Zo kunnen wij een oud verhaal tot nieuw leven brengen, in de manier waarop we met elkaar omgaan, met elkaar praten en naar elkaar luisteren. Want er blijft nog altijd veel te vertellen en veel om met aandacht naar te luisteren.

Dat het zo moge worden.