1e zondag van de Advent C (2012)

Lieve mensen,

Voor de meeste van onze kinderen en kleinkinderen is het een weekend te vergelijken met het ‘Kerstweekend”!

Bij de meeste van onze gezinnen komt dit weekend “De Sint”!

Allemaal hebben we er naar verlangd, vurig naar uitgekeken! Allemaal hebben we er ons op voorbereid, ieder op zijn eigen manier!

Allen hebben we er van wakker gelegen, ook ieder op zijn eigen manier!

Om vandaag en morgen je hart in je keel te voelen kloppen van vreugde en geluk! Van het zien van die blije gezichten! Van het zien van het pure zo kwetsbare enthousiasme bij het in vervulling zien gaan van die al zo lang gedane belofte!

Vandaag is het voor velen als met Kerstmis en is voor velen de tijd van wachten voor wat ‘komen gaat’, de ‘adventtijd’ voorbij!

En heel dit gebeuren heeft alles van de Bijbelteksten van vandaag in zich.

In Jeremia horen wij hoe hij, ‘jammerend’ over de ballingschap en de donkere dagen waarin het volk verkeert, uitziet naar de belofte van een vaste waarde! De koning die de naam ‘JHWH onze gerechtigheid’ zal dragen!

Jeremia, een profeet, een ziener, een roeper, die de ellende van zijn volk niet langer kan aanzien en in hen’ de belofte van het goede dat komende is’ wakker schudt!

* Wat er ook gebeurde doorheen heel het voorbij jaar, dit weekend zijn kinderen en ouders dikke vrienden, spreekt gerechtigheid en barmhartigheid in elk ouder- en grootouderhart!

Psalm 25: ‘Naar U levende, klimt mijn ziel. U vertrouw ik: dat Gij zijt. U verlang ik ooit te zien. Door de nacht zien uw ogen mij.’ (Huub Ooosterhuis)

* Zo heeft elk kind naar dit weekend uitgekeken!

Wat bang vanwege het bewustzijn van wat hij niet zo goed gedaan heeft vandaag, gaat een kind slapen. Maar vol vertrouwen, dat De Sint hem midden in de nacht ziet, slaapt hij in, hoopvol wachtend op zijn komst!

Lucas is de evangelist die we vanaf vandaag regelmatig zullen horen!

En het nieuwe kerkelijk jaar begint met een stukje uit Lucas’ evangelie, waarmee het voorbije jaar, veertien dagen geleden werd afgesloten, met bijna dezelfde woorden,m aar dan uit het Marcusevangelie!

Lucas is veel soberder in het beschrijven van de natuurrampen dan Marcus! Bij hem geen zonsverduistering, geen sterren die uit de hemel vallen, maar eenvoudig ‘tekenen aan zon, maan en sterren’.

Lucas geeft veel meer aandacht aan de mensen en hun gevoelens, waarover we niets hoorden bij Marcus.

Lucas schrijft over hun angst, radeloosheid en spanning over hoe zij de donkere tijden beleven en moeten doorkomen.

Lucas spreekt niet over het verzamelen van de uitverkoren van de Mensenzoon.

‘Een oproep tot vertrouwen’ is in de plaats gekomen want Lucas weet dat ‘mensen en hun angsten’ van alle tijden is.

Hij roept hen op om standvastig te blijven en geeft hen ook een mogelijke methode mee!

‘Heft uw hoofd en bidt’ geeft Lucas aan als mogelijke hulp. Zodat ge de kracht zult hebben om niet ten onder te gaan in wat er gebeurt en gaat gebeuren.

Ik moet het aan de meeste van ons niet vertellen hoe de waarde van het leven niet bepaald wordt door wat ons overkomt, maar door de manier waarop wij omgaan met wat ons overkomt. Ons biddend vertrouwen en ons waakzaam blijven, houden ons nuchter en maken van ons sterke mensen die het leven aandurven zoals het zich aandient.

* Ook dat zien we vandaag bij dat grote kinderfeest gebeuren!

We zien hoe mensen, ook zij die in grote armoe leven, alles doen om hun kinderen en kleinkinderen vandaag, blij en al was het maar even 'heel gelukkig’ te maken. Iedereen zoekt en vindt wegen om zijn kinderen en kleinkinderen in deze dagen niet in de kou te laten staan. Met een groot vertrouwen durven sommige moeders en grootmoeders in armoede, binnenstappen op de Ossemarkt of het Schoenmakerspkapelleke en durven ze uitkijken naar hulp van buitenaf.

En wij die zoveel te veel hebben leren onze kinderen geven van hun te veel. Leren hen, aan De Sint iets mee te geven uit hun speelgoedbakken voor de kindjes die niet zoveel hebben als zij…

Zo wordt het vertrouwen van mensen in moeilijke omstandigheden niet beschaamd.

Want bidden alleen helpt niet!

Verwachten, vertrouwen en waakzaam blijven, horen samen in deze adventtijd!

Goddelijke belofte en menselijke inzet mogen niet van elkaar losgemaakt worden.

Heel de toekomst hangt af van de mensen en hoe ze zich opstellen. Heel onze toekomst hangt van onszelf af en hoe we ons opstellen!.

Zelfs God staat met zijn belofte machteloos als Hij niet de mensen vindt die zijn belofte waarmaken!

En dan nederig en deemoedig voelen, dat ook wij het slechts kunnen vanuit die goddelijke kracht die in ieder van ons geboren is. Niet opstaan en zeggen: ‘zie eens hoe ik geef en enkele mensen blij maak’ Neen, in alle stilte, diep vanbinnen voelen en horen aan de stem van mijn geweten, dat ik de Kracht krijg om te kunnen blijven opkomen voor gerechtigheid. Diep vanbinnen voelen en horen aan de stem van mijn geweten, dat nederig ingaan op dat appèl, moeders en grootmoeders in armoede ook lichtpuntjes geeft om de weg van het leven verder te vinden.

Advent, gebeurt in de donkerste en koudste tijd van het jaar die het voor velen daardoor ook de moeilijkste tijd van het jaar maakt.

Welzijnszorg roept het van de daken! ‘Armoede verjaart niet!’

Schudt ons wakker om eerlijk en oprecht elke week een beetje licht te brengen bij ouderen in armoede. Ieder op zijn eigen manier, ieder binnen zijn eigen mogelijkheden.

De campagne vraagt aandacht voor een leefbaar inkomen voor ouderen in armoede

en ze hoopt en vertrouwt erop dat die vraag door beleidsmakers kan beantwoord.

‘Armoede doen verjaren. Armoede de greep op het leven ontnemen. Armoede niet levenslang laten duren. Het kan. We doen het.

We spelen een kaartspel voor meer verbondenheid met ouderen in armoede,

met ouderen in eenzaamheid.

We spelen tegen de uitsluitingsmechanismen van armoede.

Vier weekends lang trekken we onze sterkste troeven.

Vier weekends lang sluiten we ouderen-in-armoede in onze armen. Trekken we de kaart van warme verbondenheid om wat licht te brengen in de donkerste dagen.’

Naar Jean-Paul Vermassen

Ons biddend vertrouwen en onze dagdagelijkse inzet, maken het verhaal van de advent zo mooi en zo puur, dàt maakt dat Gods belofte met Kerstmis, weer in de wereld mag komen en misschien een beetje werkelijkheid kan worden.