29

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 419 niet laden

Pang! - Op hetzelfde moment, dierbare gasten en parochianen van deze Vredeskerk; op hetzelfde moment dat hier in onze kerk om 10.30u het belletje klonk dat het begin van onze viering aankondigde klonk ook het startschot van de Marathon van Amsterdam. Moet U zich voorstellen: terwijl wij hier bidden en zingen, luisteren naar de voorlezingen uit de Heilige Schrift en, zodadelijk, het Sacrament des Altaars zullen ontvangen; terwijl wij dáár mee bezig zijn, bevinden wij ons binnen de ring van het parcours van tweeënveertig kilometer waarover vijfentwintigduizend mensen lopen te draven. Het contrast kan niet groter zijn zou je zeggen ... Want zij draven en wij zitten vooral stil. En de bewegingen díe wij maken, die maken wij heel rustig, aandachtig en ontspannen. Dat is althans de bedoeling.

Ik denk, veelgeliefden: Deze tegenstelling; het is een beeld van het leven zelf. Want: er wordt wat gedraafd door mensen in deze tijd. Vorig weekend logeerde ik bij mijn broer en schoonzus en hun drie kinderen. Die wonen sinds kort in de bollenstreek. Toen ik zaterdagmiddag om een uur of vijf arriveerde waren ze er nog niet. Maar er stond een ligstoel in de tuin. Daarop vleide ik mij met mijn boek neer. Een buurvrouw kwam nota bene een glas witte wijn brengen. Dus dat lukte wel in het nog warme licht van de zakkende zon. Wat wil je nog meer. Na een half uur of zo arriveerde het gezin plus een auto van het tuincentrum. Men had een grote plantenbak gekocht voor naast de voordeur. Die werd meteen afgeleverd plus de aarde ervoor alsmede zand voor de zandbak van de kinderen. IJverig begon mijn broer de zaak meteen in elkaar te zetten en te regelen. Vervolgens togen wij nog met de hond en de oudste spruit naar het strand. Daar werd vooral door de hond erg veel gedraafd. Wij wierpen een tennisbal in zee en de hond dook daar dan achteraan. Teruggekomen moest er natuurlijk gegeten en gedronken worden, moesten er verhaaltjes worden voorgelezen en toegestopt. Ik denk, veelgeliefden: allemaal heel herkenbaar voor wie zelf kinderen of kleinkinderen of nichtjes en neefjes heeft of andere kinderen in zijn of haar omgeving. Een modern gezin. Een druk gezin. Als de kinderen groter worden, dan zal het alleen maar drukker worden. Want ze moeten dan overal naar toe gebracht worden: naar school, naar de sport, naar de muziekschool enzovoort. En papa moet misschien wel fluiten op het sportveld. En mama moet misschien wel in de medezeggenschapsraad. En zo voort. En dan de vakanties. Heel hectisch allemaal. En dan mag je vooral hopen en bidden dat vader en moeder 't goed met elkaar kunnen blijven vinden, dat hun onderlinge relatie niet ontaardt in grauwen en snauwen tot verdriet van henzelf en van de kinderen. Want als er dan op een goede of slechte dag (het is maar hoe je het bekijkt) aan de einder een goedlachse, aantrekkelijke dame of heer verschijnt die niet deelt in allerlei relationele en gezinsellende, dan kan de verleiding groot worden om er met en door die ander aan te ontsnappen ... Juist welvarende mensen, mensen die alles hebben wat hun hartje begeert, mensen die alles, of bíjna alles krijgen kunnen wat ze willen, juíst die mensen kunnen zich in hun leven zeer opgesloten en benauwd gaan voelen, precies omdát er eigenlijk niets meer te wensen is. Dus wat moet je dan? Een nieuwe uitdaging? Een groter, duurder huis? Lange en verre reizen gaan maken? De marathon van Amsterdam of van New York gaan lopen? Gaan scheiden, je van de oude partner en het oude leven ontdoen en een nieuw leven met een nieuw iemand beginnen? Is dat de oplossing? Ik ben bang of blij, veelgeliefden (het is maar hoe je het bekijkt), dat het niet zo is. Ik denk dat 't leven van veel zogenaamde "nieuwe uitdagingen" alleen maar ingewikkelder, hectischer en problematischer wordt. Dus daarom mensen: Blijf lekker waar je bent! En blijf lekker met wie je bent. Probeer méér te halen uit je leven zoals 't nu is. Beleef 't meer in de diepte. Geef er meer kwaliteit aan, geef er meer liefdeskwaliteit aan, haal die er meer uít. Dát is levenskunst ...

De vraag is dan natuurlijk: Hoe doe je dat? De Heer, in het evangelie, zet ons vandaag opnieuw op het spoor van het gebed. En je krijgt de indruk, dat het gebed voor Hem, voor Jezus, met name te maken heeft met laten weten aan God wat jij nodig hebt, wat je nood is, wat je verlangen is. Jezus vergelijkt de biddende mens , heel humoristisch eigenlijk, met een weduwvrouw die bij een nonchalante, ongeïnteresseerde rechter net zo lang aan z'n hoofd zeurt totdat ze krijgt wat ze wil, totdat haar recht wordt gedaan. Marie-José Vaessen vertelde gisteren in de kindermis dat ze nu sinds kort drie cavia's in huis heeft omdat één van haar dochters daar ontzettend naar verlangd heeft, al heel lang héél graag een huisdier wilde en daar om vroeg. Nú is haar moeder dus overstag gegaan ... "Zal Gód dan niet zéker recht verschaffen aan zijn uitverkorenen die dag en nacht tot Hem roepen?" Ons verlangen mensen, wat diep in ons leeft, heeft blijkbaar een enorme kracht. Het is dus goed om je bewust te zijn ván jouw diepste verlangen en om dat kenbaar te maken, om het te laten weten, om het uit te spreken ook ...  Dat vraagt van een mens dat hij of zij van tijd tot tijd contact maakt of op zoek gaat of stilstaat bij zijn of haar diepste verlangen. Ik denk dat het goed is om daar dagelijks tijd voor apart te zetten, daar tijd voor "te máken" zoals dat heet. Dus niet alleen maar draven en dóórdraven (denk even aan de marathon), maar ook: stilstaan, tot stilte komen en dan ervaren, in stilte en rust, hoe God jou draagt en hoe God jou bemint.

Ik wil deze verkondiging graag besluiten met enkele citaten uit een tekst van ene Ludovicus Blosius, gestorven in 1566. In leven was hij abt van een Frans klooster, te Liessies. Ik citeer:

"Sla uzelf (...) te allen tijde met grote waakzaamheid gade, weersta krachtig aan iedere aardse begeerte en zondige gehechtheid en verdrijf al te zware zorgen en ongeregelde droefheid uit uw gemoed."  (...) verlang met geheel uw hart, en span al uw krachten daartoe in, dat uw wil altijd in overeenstemming is met de wil van God. Verzet u nooit en mor nimmer tegen God. Aanvaard nederig uit zijn hand al wat u in dit leven overkomt, op welke wijze dit ook geschiedt of door welk schepsel ook u dit wordt aangedaan, want niets overkomt ons zonder dat God het wil of toelaat." "Als Hij toelaat dat gij lijdt onder beproeving of vervolging, bekoringen, angst, dorheid of duisternis van de geest, ziekte van het lichaam of waaronder ook, wees ervan overtuigd dat Hij dit doet uit zuivere liefde voor het heil van uw ziel. Verdraag daarom alle tegenspoed en inwendig zowel als uitwendig lijden met zachtmoedige, geduldige en rustige zelfverloochening omwille van Hem door wiens heilige wil en beschikking het u overkomt."  "Geef Hem al uw zorgen in handen. Want hoe geruster gij uzelf en al het uwe in lofwaardig vertrouwen aan Hem overgeeft, des te sneller zal Hij u te hulp komen, wanneer dat maar nodig is."

Vandaag, veelgeliefden, lopen vijfentwintigduizend mensen de Marathon van Amsterdam. Zij draven door de stad. En wij, een handjevol mensen, zitten hier stil. Maar als 't goed is, dan gaan ook wíj een weg, en wel: een innerlijke weg van onrust naar rust, van onbegrip naar begrip, van wanhoop naar vertrouwen. Mogen wij die weg gaan veelgeliefden, steeds opnieuw. En mogen wij blijven, mogen wij rusten in God - hoeveel er rondom ons ook gedraafd wordt. Amen