Het einde volgt niet terstond (2010)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 121 niet laden

 

* Meermalen had Jezus al over zijn wederkomst en de nodige waakzaamheid gesproken (Lc 12,35-48;17,20-37). Ook over de verwoesting van de tempel (Lc 13,35;19,42-44). Lucas brengt nu beide onderwerpen samen, maar wel onderscheiden, in Jezus' rede over de eindtijd.

* Wanneer komt dat slotakkoord van de geschiedenis ? Vraag die vandaag leeft in zekere milieus.

 

1. Jezus zegt dat dit einde niet terstond komt. Maar Hij zegt wel wat in de komende tijd, de tussentijd, de wereld te wachten staat. - Hij belooft de christen geen rozengeur en maneschijn .

 

-  De wereld zal zoals in vorige tijden steeds getroffen worden door natuurrampen allerlei. Dat was vroeger zo, maar werd weinig geweten. Nu worden we door de media aanstonds geïnformeerd wat wereldwijd gebeurt aan catastrofen: aardbevingen, tsunamis en vulkaanexplosies, afbraak van de ozonzaag, ecologische bedreigingen, epidemieën en pandemieën... - De geschiedenis zal doorkruist worden met spanningen tussen de volkeren, met oorlog en geweld.  Dat was zo in de oudheid en de middeleeuwen. Dat bleef in crescendo tot op vandaag. Niets nieuws onder de zon.

-  Er zullen echter valse profeten komen. Velen zullen beweren tolk van God te zijn; "Zorg dat ge niet in dwaling gebracht wordt... Loop hen niet na". Geloofscrisis leeft als een bestendige factor in de Kerk. Ze behoort bijna tot het wezen van haar geschiedenis.  Reeds in de eerste eeuw moesten Johannes en Paulus met buitengewone moed optreden tegen degenen die onder de christenen verwarring zaaiden: "Vertrouw niet iedere geest, maar beproef de geesten of zij uit God zijn, want veel valse profeten zijn uitgegaan tot de wereld..." (1 Joh 4,1) en Paulus: "Pas op dat er niemand komt die u tot prooi maakt van ... wat niets anders is dan ijdel bedrog... " (Kol 2,8). En ook: "Er komt een tijd dat de mensen de gezonde leer niet meer zullen verdragen. Omdat hun de oren jeuken zullen ze zich een menigte leraars aanschaffen naar eigen smaak..." (2 Tim 4,3).  

- Er komen ook vervolgingen en processen: "Ge zult allen gehaat worden omwille van mijn naam". In zijn afscheidsrede waarschuwde Jezus: "Als de wereld u haat, weet dan dat zij Mij eerder heeft gehaat dan u" (Joh 15,18). Haat en vervolging zelfs vanuit eigen rangen is de normale toestand van de Kerk. Dit was de ervaring van de eerste kerkleiders (Hand 4,3; 5,18; 8,3; 12,4). De Kerk heeft gedurende twintig eeuwen altijd steeds nieuwe barstjes getoond, die soms radicale scheuren en breuken werden. Die barstjes met wat pleister bestrijken is zelfbedrog. Paulus zelf wist er de betekenis van: "Het is noodzakelijk  dat er scheuringen onder u voorkomen, wil het duidelijk worden wie van u echte christen zijn" (1 Kor 11,19). Wat we vandaag in de Kerk van Vlaanderen meemaken is het oplichten van een verborgen schisma, ontstaan door tegenstrijdige interpretaties van concilieteksten. De beroemde kerkhistoricus Peter Hebblethwaite wees ruim dertig jaar terug in zijn boek "De Kerk op hol", op de mogelijk nefaste gevolgen van de dubbelzinnigheid die toen begon. De open strijd die deze dagen binnen in onze Vlaamse Kerk woedt, is meteen versterkt door de losbarsting van een zich verwerende vrees bepaalde verworvenheden van de secularisatie te moeten prijsgeven, en van een sinds lang opgekropte haat tegen een Kerk, die zich soms al te machtig wist. Maar tevens is iedereen er nu gedwongen kleur te bekennen: "De Heer zal al wat in het duister verborgen is, aan het licht brengen, en openbaar maken wat er in de harten omgaat" (1 Kor 4,5). De Kerk deelt in Jezus' teken van tegenspraak: "opdat de gezindheid van vele harten openbaar mag worden" (Lc 2,34). Ze is per definitie  een Kerk van martelaren, van hen die trouw  getuigen tot de laatste consequenties. Daarom staat centraal: "Het zal voor u uitlopen op het geven van getuigenis": Jezus' woord bij zijn hemelvaart: "Ge zult mijn getuigen zijn" (Hand 1,8).

 

2. Maar bovenal is die rede ook een boodschap van bemoediging !

 

De onverminderde oproep tot waakzaamheid en volharding gaat gepaard met een uitnodiging tot vertrouwen en hoop: Laat u niet ontmoedigen ! Vrees niet ! De ondertoon is optimisme:

- "Laat u dus niet uit het veld slaan !"

- "Prent het u in dat gij dan uw verdediging niet moet voorbereiden. Want ik zal u een taal en een wijsheid geven die geen van uw tegenstanders zal kunnen weerstaan of weerspreken !"

- "Geen haar van uw hoofd zal verloren gaan ! Door standvastig te zijn zult ge uw leven winnen".

En dan volgt daarop: "Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en hef uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt nabij" (Lc 21, 28). "Wees waakzaam... opdat ge u 'staande' zult houden voor de komst van de Mensenzoon" (Lc 21,36). Het begrip oordeel wordt in het Nieuwe Testament niet een uiting van vernietigende wraak, maar van herstel en herschepping. Het gaat om een verheffen van hoofd en lijf, een 'rechtop staan' voor de Heer. De eindoverwinnaars  zag Johannes 'staan' boven over de chaos, de zee (Openb 15, 2) zoals als geslacht het Lam 'staande' bleef (Openb 5,6). Het nieuwe Godsvolk zal er 'staan' "als een bruid die zich voor haar man heeft getooid" (Openb 21,2). Door de strijd gezuiverd zal de Kerk totaal nieuw zijn. Heel de Godsvolk is geroepen om gelouterd te delen in het 'staan' en 'opstaan' van de verheerlijkte Heer voor altijd.