4e zondag in de paastijd (2001)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 93 niet laden

Een verhaal vol symboliek.
Een groepje leerlingen is bijeen, een bonte verzameling van allerlei mensen.
Simon Petrus: aanvoerder van het team van de twaalf, met soms een grote mond en een klein hartje als het erop aan komt.
Thomas: de mens die het allemaal maar met moeite geloven kon.
Natanaël: van wie Jezus ooit gezegd heeft: "Zie dat is een eerlijke mens, iemand in wie geen bedrog is."
De zonen van Zebedeüs (Jacobus en Johannes): die ooit eens aan Jezus gevraagd hebben of ze in zijn Koninkrijk links en echts van Hem mochten zitten.
En dan nog twee niet met name genoemde leerlingen. In totaal dus zeven.
Zeven is het getal van volheid. Ondanks verschillen en ieders eigen(aardig)heid is het toch een volledige en harmonieuze groep.
En samen gaan ze vissen. Gewoon hun oude beroep weer oppakken. Ze gaan vissen in de nacht. Nacht kan echt zijn, maar ook een beeld van doodsheid, verlatenheid, eenzaamheid of anstig zijn, zich onzeker voelen, geen uitzicht hebben, het somber inzien.
Wellicht kunnen wij onszelf een stukje herkennen in één van die leerlingen. Je hele leven heb je je ingezet: je werk, je inzet voor anderen, het opvoeden van kinderen... en het resultaat is niet altijd wat je ervan verwacht hebt.

Iemand vraagt: "Vrienden, hebben jullie soms wat vis?" "Neen". Korter kan het antwoord niet zijn. "Werp het net uit aan de andere kant". Een niet gebruikelijke methode! Toch maar doen, op hoop van zegen! En tot hun stomme verbazing werkt het: Een machtige vangst, het hele net vol.
Misschien zegt dit ook iets over ons! Blijf je niet vastpinnen op het beeld dat je hebt van anderen. Pak het eens anders aan! Bekijk eens wat anderen voor je doen. Probeer je eens in te leven in wat de andere bezighoudt. Een niet gebruikelijke methode! Maar wie weet, het effect kan groter zijn dan je vermoedt. Je krijgt misschien een positiever beeld over vele mensen.

153 soorten vis. Dit is niet zomaar een getal. Het is ook weer symbolisch. Het getal duidt aan dat alle mensen erbij horen. Wanneer men alle getallen van 1 tot en met 17 optelt, bekomt men 153. Zeventien is de som van tien en zeven: twee getallen die volheid weergeven. Ruimte dus voor allen en iedereen. En het net scheurt niet. Er is een sterke eenheid, een sterke band die iedereen bijeenhoudt.
Dit lijkt een droom, een ideaal. Wat we dagelijks op TV kunnen zien lijkt die droom van eenheid onder alle mensen niet te bevestigen. En toch, het zou toch mooi zijn als dat ooit eens waar wordt: mensen die met elkaar rekening houden, waar niemand vergeten wordt.

De leerling, van wie Jezus hield (Johannes), ziet het. "Het is de Heer". De Heer leeft en brengt ons samen. Zijn woord is vol kracht voor wie erin gelooft en er naar leeft.
En op dit woord van Johannes springt Petrus in het water. Kennelijk wij elkaar helpen zien en geloven waar het op aankomt.

Wat er daarna op het strand gebeurt is hun geloof vieren, samen met de Heer, de Levende, die hen brood en vis aanreikt. Het doet denken aan de broodvermenigvuldiging en aan het Laatste Avondmaal. Jezus zelf is hun voedsel, hun inspiratie, geeft hen leven. Ook de gevangen vis hoort erbij; alle mensen horen erbij. Zij helpen ons het geloof in de Heer te voeden.
Daarom is het zo goed om hier met velen samen te zijn. Wat beleven, wat ons bezig houdt, mag hier aan mekaar gezegd worden. Zo zijn wij brood en vis voor mekaar waar de Heer zelf aanwezig is, en tot ons zegt: Wat je voor mekaar doet, dat doe je aan Mij.
Daarom willen wij dit vieren, met brood en wijn. De Heer in ons midden weten. Doen wat Hij heeft gedaan: Om er kracht uit te putten, om te blijven hopen dat mensen er kunnen zijn voor mekaar, om onze negatieve kijk op anderen en dat ons soms parten speelt om te zetten in een positieve houding.
Gelukkig mogen we zijn als we Pasen zo willen beleven.

Geïnspireerd op Sacerdos