Een paar uren vliegen van Tel Aviv naar Rome. Petrus de Palestijnse visser was langer onderweg. Waarom trok hij naar Rome, het centrum van het jonge keizerrijk? Daar verbleven Joden en christenen. Een aantal van hen waren slaven. Dankzij De Handelingen van de Apostelen is meer geweten over de reis van Paulus naar Rome. Beide zijn met de wandelstok in de hand over de Via Appia Rome binnengekomen. Ze droegen geen staf en hadden geen mijter op. Ze konden niet vermoeden dat zij eeuwen na hun dood in Rome zoveel eer zouden krijgen. Ze kijken elk van op een zuil neer op de stad; Paulus op de zuil aan de Piazza Collona, Petrus op deze bij het Romeinse forum. Zij hebben elk een basiliek boven hun graf. Hebben ze met elkaar in Rome contact gehad? Daarover weten we niets. Paulus heeft na zijn bekering Petrus opgezocht. Hij kwam later met hem in aanvaring over de besnijdenis.

23 % Britten zijn overtuigd dat Churchill nooit heeft bestaan, 58 % van hen beweren dat Scherlock Holmes echt heeft bestaan. Verwondert het dan wanneer iemand beweert dat Petrus nooit in Rome is geweest of zelfs niet zou bestaan hebben? De evangelisten vernoemen onder alle apostelen het meest Petrus. Hij is bij het gezelschap vanaf het optreden van Jezus bij de Jordaan tot aan zijn afscheid (Hdl. 1, 21). De evangelisten vermelden nergens Paulus. Hij heeft immers de aardse Jezus niet gekend. Zijn ervaring op de weg naar Damascus was een ommekeer. Hij was overtuigd rechtstreeks door de verrezen Heer gezonden te zijn. "Wanneer wij het familiealbum van de kerk doorbladeren, op zoek naar oude foto's, ontmoeten we hem op de eerste bladzijde. Hij mag in zekere zin de titel van ‘eerste christen' dragen. Niet omdat hij historisch de oudste volgeling van Jezus zou zijn geweest, maar omdat hij de eerste is wiens getuigenis over Christus ons bereikte. Het kan zelfs een zekere emotie opwekken, wanneer we bedenken dat deze man geleden en gestreden heeft voor de Heer, en de kerk met onschatbare geschriften heeft begiftigd, nog voor het oudste evangelie werd neergeschreven. Paulus zelf heeft inderdaad nooit het boek dat wij ‘evangelie' noemen gelezen. Hij was reeds gestorven toen Marcus het eerste eigenlijke evangelie redigeerde" (Peter Schmidt, in Vrijheid, Trouw en Hoop).

Petrus en Paulus kwamen om onder keizer Nero. Waarschijnlijk niet op dezelfde dag. De datum van hun feest houdt verband met het overbrengen van hun relieken of een deel ervan. Wegens onrust in Rome zouden deze een tijd in de catacomben zijn bewaard.

Drie ankers

De Schrift reikt drie belangrijke ankerteksten aan om de taak van Petrus te verstaan. Petrus heeft bij Jezus niet gesolliciteerd voor een post. Jezus heeft hem geroepen. Dit was geen juridische zaak, maar een vertrouwensrelatie. Jezus ondervroeg zijn leerlingen naar de opinie van de mensen. Hij wou dat zijn leerlingen persoonlijk zouden zeggen wie hij was. Petrus sprak zijn belijdenis uit, zonder helemaal te snappen wat dit allemaal inhield en hoe Jezus zijn levenstaak zou voltooien. Die belijdenis was een daad van geloof en vertrouwen. Petrus is bij Matteüs het voorbeeld van wat Jezus aan elke volgeling vraagt: in hem geloven. Jezus stelt na de verrijzenis zijn vraag aan Petrus directer en eenvoudiger: "Zie je me gaarne?" Na zijn drievoudig antwoord krijgt Petrus verantwoordelijkheid voor de jonge kerk. Ook aan ons vraagt Jezus of wij hem gaarne zien. Jezus had bij het laatste avondmaal Petrus nog een derde anker aangereikt. Hij vroeg hem zijn broeders en zusters te bemoedigen. Een opdracht, alweer voor elke christen. Jezus verwacht van Petrus geloof, hoop en liefde zoals van elkeen in de kerk.

Twee zuilen

Het dubbel apostelfeest richt ons naar Rome. Paus Benedictus opent er plechtig het Paulusjaar om te herdenken dat Paulus in Tarsus geboren is rond het jaar 8. Zoals elk jaar zendt patriarch Athenagoras, opvolger van Andreas, vanuit Constantinopel een vertegenwoordiger naar Rome. De paus heeft de opdracht in de Kerk van Jezus eenheid te bewerken. Wanneer Paus Benedictus in april 2005 zijn taak opnam zei hij: "Een fundamenteel kenmerk van de herder moet zijn dat hij de mensen die hem zijn toevertrouwd liefheeft zoals Christus liefheeft, in wiens dienst hij staat. "Weid mijn schapen", zegt Christus tot Petrus, en op dit moment tot mij. Weiden wil zeggen liefhebben, en liefhebben wil zeggen bereid zijn om te lijden. Liefhebben betekent: aan de schapen geven wat echt goed is, het voedsel van Gods waarheid, van het woord van God, en het voedsel van zijn tegenwoordigheid, dat Hij ons schenkt in het Allerheiligst Sacrament. Op dit ogenblik kan ik alleen maar zeggen: bidt voor mij, dat ik zijn kudde steeds meer leer liefhebben, U, de heilige Kerk, ieder van U afzonderlijk en U allen samen. Bidt voor mij, dat ik niet uit angst vlucht voor de wolven. Laten we voor elkaar bidden, dat de Heer ons draagt en wij elkaar leren dragen."

Petrus en Paulus ondersteunen ons bij dit gebed. Zij hebben zich beide op eigen wijze voor de Kerk ingezet omdat zij van Jezus hielden. Vanuit een persoonlijke band met Jezus openen zij deuren. Petrus wordt afgebeeld met sleutels. Hij drukt het ambtelijke uit . Petrus is de bemiddelaar tussen verschillende stromingen. Hij zal met gezag aanduiden wat toegelaten is of verboden om te leven in overstemming met de boodschap van Gods Rijk. Paulus heeft het weids gebaar en de grote zwaai naar de heidenen toe. Hij is het profetische type. Beide zijn nodig: binden en verbinden, waar Petrus voor staat; zorgen voor de vrijheid van de kinderen Gods, waar Paulus voor pleit.

Uit Homiletische Suggesties ICLZ