"We moeten niet proberen heiligen te worden", zei vroeger kardinaal Suenens. 'We moeten proberen het te blijven.' Hij bedoelde hiermee dat elke mens al alle mogelijkheden, alle kansen in zich draagt om heel en heilbrengend te zijn. Het is maar een kwestie van deze kansen te ontdekken, te ontplooien en niet te laten bedekken door nutteloze dingen.
Elke mens is in wezen heel bijzonder. Maar dat nemen we zo slecht aan. Als je aan mensen vraagt om hun eigen karakter te beschrijven, krijg je in een mum van tijd een reeks negatieve kenmerken. We kennen onze eigen zwakheden zeer goed en ergeren er ons aan. Het lijstje met de goede eigenschappen is veel korter. We gaan niet graag voor verwaand door en schromen ons dus om over onszelf veel goeds te zeggen.

Nelson Mandela verwoordde dit prachtig: "Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze grootste angst is, dat we mateloos krachtig zijn. Het is ons licht, niet onze schaduw die ons het meest beangstigt!
We vragen onszelf af: Wie ben ik wel om briljant te zijn, talentvol, fantastisch? Maar...wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God. Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst. Er is niets verlichts aan jezelf klein te maken, opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen. We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
We zijn geboren om de glorie van God, die in ons is, te openbaren. Die is niet alleen maar in sommigen van ons: die is in iedereen. Als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen."

Allerheiligen, het feest van de hele mensen, is ons feest. Het is het feest van alle mensen die nog durven geloven, in zichzelf, in anderen, in onontgonnen talenten en nog te ontdekken diepten in het leven.
Durf maar!

 

Oorspronkelijk verschenen in Gazet van Antwerpen